Psychologia ogólna, psychologia rozwojowa, psychologia związków, rodziny, psychologia i rzeczywistość, zaburzenia psychiczne

Podejście poznawcze
Model ten opiera się na założeniu, że nasze myśli, oczekiwania, przekonania są bezpośrednią przyczyną zachowania. Zmiana myślenia powoduje zmianę zachowania.
Etiologia zaburzeń psychicznych w tym podejściu: nieprawidłowe myślenie, patologiczne treści poznawcze (zdarzenia psychiczne) np. jeśli ktoś cierpi na depresję tzn, że myśli, że nie ma kontroli nad własnym życiem, że myśli, że ponosi karę za jakieś czyny.
Terapia polega na zmianie myślenia pacjenta. W terapii dąży się do zmiany zdarzeń psychicznych krótko i długoterminowych.

Zdarzenia krótkoterminowe – są to oczekiwania, oceny i atrybucje
 Oczekiwania – jest to antycypacja, przewidywanie konsekwencji działań. Dotyczą one wyniku i skuteczności działania
 Ocena – jest to automatyczne, nieświadome ocenianie własnej osoby i działań. Negatywne oceny swojej osoby utrwalone prowadzą do głębokich zaburzeń psychicznych (depresji, nerwicy, fobii)
 Atrybucja – poszukiwanie przyczyny danego zdarzenia, może być ona zewnętrzna i wewnętrzna
 Wewnętrzna – sama jestem sprawcą danego zdarzenia
 Zewnętrzna – zdarzenie zostało spowodowane przez kogoś innego lub przez sytuację
 Atrybucje mogą być stałe (powtarzające się) i niestałe (chwilowe)
 Atrybucje mogą być ogólne (oznaczają, że niepowodzenie musi się powtórzyć w innych sytuacjach) i specyficzne (wynikające z jakiejś wyjątkowej sytuacji)

Np. dlaczego nie lubię szefa
Atrybucja wewnętrzna – bo ja go nie lubię
Atrybucja zewnętrzna – bo on jest nieprzyjemny
Atrybucja stała – bo to zawsze kończy się kłótnią
Atrybucja niestała – bo dziś się nie wyspałam
Atrybucja ogólna – bo w ogóle boję się rozmawiać z ludźmi
Atrybucja specyficzna – bo szef ma taki nieprzyjemny głos