Psychologia ogólna, psychologia rozwojowa, psychologia związków, rodziny, psychologia i rzeczywistość, zaburzenia psychiczne

Unikające zaburzenie osobowości jest jednym z kilku zaburzeń osobowości wymienionych w najnowszym wydaniu standardowego podręcznika do zaburzeń psychicznych Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, znany również jako DSM-IV-TR. Charakteryzuje się wyraźnym unikaniu obu sytuacjach społecznych i bliskich relacji interpersonalnych z powodu nadmiernej obawy przed odrzuceniem przez innych. Osoby z tym zaburzeniem wykazują uczucia nieadekwatności, niskie poczucie własnej wartości, i nieufności wobec innych.
Opis

Ludzie, którzy są z rozpoznaniem zaburzeń osobowości unikowej pragnienie bycia w relacji z innymi, ale brakuje im umiejętności i pewność siebie, które są niezbędne w interakcjach społecznych. W celu zabezpieczenia się przed przewidywanym krytyki czy kpin, wycofują się z innymi ludźmi. To unikanie interakcji prowadzi do izolacji ich głębokiej relacji, i służy do wzmocnienia ich nerwowość i nieporadność w sytuacjach społecznych.

Zachowanie osób unikające zaburzenie osobowości charakteryzuje wycofania społecznego, nieśmiałość, distrustfulness i odległości emocjonalnej. Ci ludzie wydają się być bardzo ostrożny, kiedy mówić, a oni przekazać ogólne wrażenie niezręczności w ich sposób. Większość z nich jest bardzo świadomym i samokrytyczny o swoich problemach związanych z innymi.
Przyczyny i objawy
Przyczyny

Przyczyną unikające zaburzenia osobowości nie jest wyraźnie określony i może zależeć od różnych czynników społecznych genetyczne i biologiczne. Unikające cechy osobowości zwykle pojawiają się w dzieciństwie, z objawami nadmiernej nieśmiałości i lęku, gdy dziecko konfrontuje nowych ludzi i sytuacji. Te cechy są rozwojowo odpowiednie emocje dla dzieci, jednak, i nie oznacza to, że wzór unikające zaburzenie osobowości będą w dorosłym życiu. Kiedy nieśmiałość, nieuzasadnione obawy przed odrzuceniem, nadwrażliwość na krytykę, a wzorzec społecznego unikania utrzymywać i zacieśniać poprzez dojrzewania i wczesnej dorosłości, diagnoza unikające zaburzenie osobowości często jest wskazane.

Wiele osób z rozpoznaniem zaburzeń osobowości unikowej miał bolesne wczesnych doświadczeń przewlekłego rodzicielskiej krytyki i odrzucenia. Potrzeba więzi z rodzicami odrzucających sprawia unikające człowiek głodny, ale ich relacje stopniowo rozwija się tęsknota obronnej skorupy samoobrony przed wielokrotnym rodzicielskich krytyki. Ośmieszanie lub odrzucenie przez rówieśników dodatkowo wzmacnia młodego człowieka wzór wycofania społecznego i przyczynia się do ich strachu społecznego kontaktu.
Objawy

DSM-IV-TR określa siedem kryteria diagnostyczne unikające zaburzenie osobowości:

    Osób unika działalności zawodowej, które wymagają kontaktów interpersonalnych. Rozmowy o pracę lub Pro projekty mogą zostać odrzucone, ponieważ osoba, własne postrzeganie jego lub jej umiejętności nie pasują do opisu zadania.
    Człowiek jest niechętny do uczestniczenia w działalności społecznej bez wyraźnego zapewnienia, że ​​będą one przyjmować ed. Osoby z tym zaburzeniem zakładać inne osoby nie są bezpieczne do zaufania dopóki nie zostanie udowodnione inaczej. Inni muszą oferować wielokrotne wsparcie i zachętę, aby przekonać ich do udziału w społecznej imprezy.
    Obawy OSOBY wstyd lub wyśmiewane w bliskich związkach. W rezultacie, ludzie z tym zaburzeniem stać się zbyt czujny na sygnały behawioralne, które mogą wskazywać dezaprobatę lub odrzucenie. Będą uciekać do sytuacji, w których ich zdaniem, że inni mogą obrócić się przeciwko nim.
    Człowiek jest pochłonięty krytykowane są lub odrzucane. Dużo energii psychicznej i fizycznej spędza rozmyślać się i unikanie sytuacji postrzeganych jako "niebezpieczne".
    Osoba jest hamowana w nieznanych sytuacjach społecznych z powodu uczucia nieadekwatności. Niska samoocena podważa ich zaufanie do spotkania i rozmowy z nowymi znajomymi.
    Człowiek chodzi go lub sama jako społecznie nieudolny. Ta samowola uchybienie to szczególnie widoczne, gdy człowiek musi uczynić kontakty społeczne z obcymi. Osoby z zaburzeniem osobowości unikowej postrzegają siebie jako nieatrakcyjne lub gorsze od innych.
    Osoba jest niechętnie podejmują społeczne zagrożenia, aby uniknąć upokorzenia. Unikające ludzi szuka interakcji, które obiecują największą ilość akceptacji, jednocześnie minimalizując prawdopodobieństwo wstydu lub odrzucenia. Mogą pójść do szkoły tańca, na przykład, ale pozostają w jednym rogu rozmawiając z bliskimi przyjaciółmi, a nie dzieje się na parkiecie z kimś, kogo nie znam dobrze.

Demografia

Unikające zaburzenie osobowości wydaje się być tak częste u mężczyzn jak u kobiet. Wpływa między 0,5% a 1,0% dorosłych w ogólnej populacji Północnej Ameryki, ale zdiagnozowano u około 10% przypadków klinicznych pacjentów ambulatoryjnych.
Diagnoza

Wiele osób wykazuje pewne unikające zachowań w jednym punkcie lub innego w życiu. Okazjonalne uczucia zwątpienia i strachu w nowych i nieznanych relacji społecznych lub osobistych nie są niczym niezwykłym, ani nie są niezdrowe, ponieważ te sytuacje mogą wywołać poczucie nieadekwatności i chcą ukryć kontaktów społecznych nawet w większości osób pewnych siebie. Przykładem może być niespokojny hesitancy nowego imigranta w kraju z innego języka i obyczajów obcych. Unikające cechy uważane są za spełniające kryteria diagnostyczne dla zaburzeń osobowości tylko wtedy, gdy: zaczynamy mieć długoterminowy negatywny wpływ na poszkodowanego; wiodącą do upośledzenia funkcji, znacznie zmieniając zawodową wybór lub styl życia, lub w inny sposób wpływając jakości życia; i spowodować znaczące emocjonalne.

Unikające zaburzenie osobowości może występować w połączeniu z innymi fobiami społecznymi, nastroju i zaburzeń lękowych i zaburzeń osobowości. Diagnoza może być skomplikowane przez fakt, że unikające zaburzenia osobowości albo może być przyczyną lub skutek innych zaburzeń nastroju i lękowych. Na przykład osoby, które cierpią z powodu zaburzeń depresyjnych mogą zacząć wycofać się z sytuacji społecznych i uczuć doświadczenie bezwartościowości, objawy, które są również znaczące cechy unikające zaburzenia osobowości. Z drugiej strony, niepewności i izolacji, które są objawy unikające zaburzenia osobowości może wywołać uczucia depresji.

Charakterystyka unikające zaburzenie osobowości mogą przypominać te w obu Schizoid i schizotypowe zaburzenia osobowości. Osoby posiadające jakiekolwiek z tych zaburzeń są podatne na izolację społeczną. Ci, z rozpoznaniem zaburzeń osobowości unikowej, jednak różnią się od tych z zaburzeniami schizoidalnej lub schizotypowe, bo chcą mieć relacje z innymi, ale zapobiegać ich społecznych niedoskonałości. Osoby ze zdiagnozowaną schizoidalne i schizotypowe zaburzeń osobowości, z drugiej strony, zazwyczaj wolą izolacji społecznej.

Zaburzenia osobowości są zwykle diagnozowane po pełnym historii medycznej i wywiad z pacjentem. Chociaż nie istnieją żadne badania laboratoryjne dla zaburzeń osobowości, lekarz może podać pacjentowi badanie fizykalne, aby wykluczyć możliwość, że ogólny stan zdrowia wpływa na zachowanie pacjenta. Na przykład, osoby z zaburzeniami przewodu pokarmowego może uniknąć towarzyskich w obawie przed nagłym atakiem biegunki lub potrzeby wymiotować. Jeśli rozmowa z pacjentem sugeruje diagnozę unikające zaburzenie osobowości, lekarz może podać diagnostycznego kwestionariusz lub inny rodzaj narzędzia oceny.