Problem przemocy w związku
Definicja słownikowa przemocy określa ją jako siłę przeważającą czyjąś siłę, fizyczną przewagę wykorzystywaną do czynów bezprawnych na kimś. Narzucenie władzy i panowania a także czyny dokonywane z użyciem fizycznego przymusu, np.: gwałt.
Definicję tą można jeszcze bardziej zawęzić do przemocy w związku lub przemocy domowej.
Według Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, przemoc domowa to wszelkie incydenty gróźb, przemocy lub nękania (psychologicznego, fizycznego, seksualnego, ekonomicznego lub emocjonalnego) między osobami dorosłymi, którzy żyją w związku partnerskim lub są członkami tej samej rodziny, niezależnie od płci i orientacji seksualnej.
Przemoc domowa jest jednym z najczęściej zgłaszanych przestępstw. W większości jej ofiarami stają się kobiety, jednak coraz częściej słyszy się również o przemocy wobec mężczyzn znajdujących się w związku partnerskim lub małżeńskim.
Dotyczy ona także wszystkich warstw społecznych, nie tylko środowisk patologicznych.
Istnieje wiele czynników, które mogą przyczynić się do zaistnienia przemocy w związku:
- Jednym z nich jest czynnik historyczny, który wywarł duży wpływ na wykształcenie u kobiet postaw uległych. Przez długi okres funkcjonowaliśmy w społeczeństwie patriarchalnym. Mężczyzna zajmował w nim wysoką pozycję. Miał prestiż, powszechne zezwolenie na panowanie i agresywne zachowanie wobec kobiety, która miała być posłuszna i bierna. Kobiety uczono już od dziecka, że na wszystko należy odpowiadać miłością i uległością. Mają być empatyczne, współczujące i kochające. Wpajano im również, że najważniejsze jest dobro rodziny, które za wszelką cenę trzeba bronić. Rodzina ma być idealna, a przynajmniej wyglądać tak z zewnątrz. Żona powinna "tuszować" nieprzyjemne sprawy, jak: uzależnienia, kłótnie, awantury kończące się pobiciem - tak zwane sprawy tabu, które nie miały prawa wyjść na światło dzienne. Zadaniem kobiety było chronienie dobrego imienia rodziny, ustępowanie, przepraszanie i wytwarzanie miłej atmosfery.
- Tradycyjny model wychowania może także wpływać na kształtowanie się pewnych cech charakteru przejawiających się u danej osoby poczuciem winy, brakiem stanowczości w wyrażaniu uczuć i podejmowaniu decyzji, brakiem pewności siebie, nieumiejętnością komunikowania się i domagania swoich praw.